Φανταζεσαι τον εαυτο σου δεμενο 14 ώρες την μερα?

Σήμερα λίγος ήλιος και έτσι πήγαμε για καφεδάκι στο μοναδικό μαγαζί που χαίρομαι να πίνω τον καφέ μου, ακριβώς στην κόκκινη πλατεία. Και ξανά το ίδιο θέαμα. Στην μέση της πλατείας, χιμπατζήδες και τεράστια γεράκια με σχοινιά στα πόδια τους να φωτογραφίζονται με ηλίθιους ρώσους και τουρίστες οι οποίοι χαιρόντουσαν που βλέπανε τα δύστυχα ζωάκια να υποφέρουν για να πλουτίζουν αυτοί που τα έχουν. Και το ίδιο σκηνικό και πέρυσι μέσα στα χιόνια με -15C. Όταν πήγε -30C δεν ξέρω γιατί δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι. Απορώ σε τι συνθήκες ζουν αυτά τα ζώα. Τριγύρω κάθε φορά αστυνομικοί οι οποίοι δεν κάνουν τίποτα για αυτό. Και γιατί να κάνουν άλλωστε? Σε αυτόν τον λαό είναι μέσα στην κουλτούρα τους να μην υπολογίζουν τίποτα για το χρήμα. Anyway, ας μην αρχίσω αυτό το θέμα. Και στο ζωολογικό κήπο της Μόσχας βέβαια η ίδια κατάσταση. Μην ταΐζετε τα ζώα. Φυσικά και τα ταΐζανε. Μην φωτογραφίζεται τα ζώα. Φυσικά και κολλάγανε την μηχανή με φλας πάνω στα βρόμικα κλουβιά. Μην ενοχλείτε τα ζώα, αλλά η ρωσίδα έβρισκε πολύ διασκεδαστικό να φωνάζει και να τρομάζει τον πάνθηρα και μετά να βάζει το παιδί της να τρέχει πάνω κάτω και ο πάνθηρας από μέσα να χτυπάει στα κάγκελα. Για κάποιες στιγμές μέσα στο μυαλό μου γεννιόντουσαν εικόνες με τον πάνθηρα να σπάει τα κάγκελα... Απογοήτευση και αηδία. Για όλα αυτά βέβαια θα ακολουθήσει email με φωτο στο monkey world στην αγγλία, οι οποίοι έχουν κάνει αρκετά και ελπίζω να κάνουν και τώρα...

Love your municipality

Προχτές (πάλι) βρέθηκα κάπου ανάμεσα στους δήμους αγ. Δημήτριου και Ηλιούπολης. 9 το βράδυ και προσπαθούσα να γυρίσω σπίτι από δρόμους που δεν τους ξέρω. Πάνω που χάρηκα που βγήκα στον κεντρικό, τσουπ αστυνομία, κλειστός ο δρόμος. Πάω στο επόμενο στενό, τσουπ κλειστό, στο μεθεπόμενο τα ίδια. Έβλεπα και κάτι πούλμαν σταματημένα, λέω καραμπόλα θα έγινε (καραμπόλα σε δυο λωρίδες...anyway...).

Άλλα όχι μικρή ανόητη citygirl! Απλά άλλος ένας υποψήφιος δήμαρχος (κομματομαλάκας) για το καλό της πόλης και των δημοτών, αποφάσισε να κλείσει τους δρόμους για να μιλήσει στους πολιτικοποιημένους δημότες (κομματόσκυλα). Τι πιο λογικό από αυτό? Και ας περνάς εσύ από στενάκια με αγανακτισμένους δημότες που σε βρίζουν επειδή ξαφνικά μποτιλιαρίστικε η οδός αγάπης, ευτυχίας και συμπόνιας. Ουστ ρεεεεεε!

Πραγματικά, υπάρχει ένας ΕΝΑΣ άνθρωπος που συμμετέχει στην εξουσία που να μην είναι μαλάκας? ΕΝΑΣ. Municipality. Ayto ta leei ola.

ps. Σου ήρθε και εσένα mail γνωριμίας με υποψήφιο αθηνών? Που σκατά το βρήκανε αυτό το email δεν το χρησιμοποιώ πλέον...

Γιαγιουλα

Προχτές μου έκανες ένα τέλειο δώρο. Έπαθα σοκ και είχα ανατριχιάσει ολόκληρη. Το κοίταζα ώρα και έλαμπε τόσο πολύ! Θυμάμαι παλιά που ακούγαμε παραμύθια και σε κάθε άκρη του λέει ότι υπάρχει ένα τσουκάλι με χρυσάφι που το φυλάει ένα ξωτικό. Είμαι τρελή ή πλάθω πράγματα? Σε ένιωθα όμως. Ευχαριστώ.

Back to the city

Έχω γυρίσει εδώ και δύο εβδομάδες. Εν ολίγοις, όπως πάντα οι διακοπές μου ήταν επεισοδιακές με ένα θάνατο (must για το καλοκαίρι εδώ και πολλά χρόνια με εξαίρεση πέρυσι), ένα μισό ταξίδι λόγω break down αυτοκινήτου, ένα ψιλοαπαίσιο hotel και ένα χάσιμο πλοίου. Αυτά.... Εσύ? Όλα καλά..?

Όμως σε αυτές τις δύο εβδομάδες στην Αθήνα αποφάσισα να τα αφήσω όλα πίσω μου (το ξέρω είμαι γενναία) και να σκεφτώ τα γενέθλια μου που έρχονται, τα χειμερινά ταξίδια που θα κάνω και κάπου στο βάθος (?) τα Χριστούγεννα.

Είμαι ταπί και ψύχραιμη, αλλά περιέργως έχω μια ηλίθια αυτοπεποίθηση και όρεξη. Ξεκίνησα δίαιτα, ξεκίνησα διάβασμα σε οτιδήποτε βρω μπροστά μου και έκανα και μια λίστα με το τι πραγματικά χρειάζομαι να αγοράσω αυτό το χειμώνα για να βάλω επιτέλους και κάνα λεφτό (ιδιωματισμός δικός μου και της αδερφής μου) στην άκρη.

Σήμερα θα πάρω το laptop σπίτι και θα catch up με τα blogs που έχω τόσο καιρό να διαβάσω...

Σμουυυυυυυυτς!